Bir Sabah Uyandık… Sendikalar Yok!
Ersin MORAL
Bir Sabah Uyandık… Sendikalar Yok!
Bir sabah uyandık…
Sendikalar yok.
Ne olurdu?
Öğretmen, ek ders ücretini hesaplamak için müfredat kadar kalın defterler tutar mıydı?
Memur, maaş bordrosuna bakarken “Acaba bu ay hangi haklarımız budandı?” diye kara kara düşünür müydü?
Velhasıl, eğitim dediğimiz kutsal işin aktörleri, hak aramak yerine derdini kime anlatacağını bile bilemez hale gelir miydi?
Hadi dürüst olalım…
Olurdu. Hem de bal gibi olurdu.
Çünkü bu ülkede alın teriyle kazanılmış hangi hakkın altında bir sendikanın imzası yok?
Bugün doğalgaz ile ısınan sınıfta rahat bir şekilde tahta başında görev yapan eli öpülesi öğretmen de, nöbet tutarken ücret alan öğretmen de, tayin isteyip ailesine kavuşabilen öğretmen de… Ek ders ücretinin zamanında ödenmesini sağlayan da, sınav görevlerinden hakkını alan da, aile bütünlüğü için eş durumu tayinini kazanım haline getiren de…Ücretsiz izin dönüşü görevine güvenle dönebilen, doğum izninde ek ders ücretini kaybetmeyen, fazla ders yükü altında ezilmeyen de… Kılık kıyafet dayatmalarından kurtulup özgürce mesleğini icra eden, idare karşısında tek başına değil örgütlü gücüyle duran da…
Bir “sendika” gerçeğinin ürünüdür. Eğer Eğitim-Bir-Sen masaya oturmasaydı; 3600 ek gösterge hâlâ hayal olurdu,
Öğretmenlik Meslek Kanunu raflarda tozlanırdı,
Sözleşmeli öğretmen kadroya geçemezdi,
Promosyon anlaşmalarında memurun adı bile geçmezdi,
Fazla mesai nöbetleri hâlâ “gönüllülük” adı altında sömürülürdü.
Kısacası… Bugün öğretmen, memur, hizmetli kısacası eğitim çalışanı olarak sahip olduğumuz hangi kazanımı saysak, altında Eğitim-Bir-Sen’in masada ter dökmüş imzasını görürüz.
Peki sendikasız bir sabahın manzarası?
Öğretmen “meslek onuru” yerine hâlâ “idareye mahkûmiyet” konuşuyor olurdu.
Eğitim çalışanı “hak” yerine “ricacı olmayı” öğrenirdi. Ve en önemlisi… Bir ülkenin geleceği olan eğitim iş kolu, en basit talepleri bile olmayan, suskun bir topluluk halinden öte gidemezdi.
Biliyor musunuz?
Sendikasız bir ülke, müziksiz bir düğün gibidir.
Kuru gürültü vardır, eğlence yoktur.
Eğitim-Bir-Sen bugün sadece bordrolara giren rakamları değil, öğretmenin onurunu da koruyor.
Çünkü mesele yalnızca maaşa yansıyan üç, beş, on ve yirmi yüzdelik artışı değil…
Mesele, sınıfa girdiğinde başı dik durabilen, emeğinin karşılığını alacağını bilen, hakkı için kapı kapı dolaşmak zorunda kalmayan bir öğretmen profili yaratmak.
Bugün öğretmen, nöbet tutarken “benim emeğim değersiz mi?” diye içten içe isyan etmiyorsa, bu onurun korunmasıdır.
Doğum yapan kadın öğretmen, sınıfından uzak kaldığında “derslerim aksar, maaşım kesilir” kaygısı yaşamıyorsa, bu onurun korunmasıdır.
Çeşitli nedenlerle norm fazlası bir öğretmen yıllarca bulunduğu yerde normun tutulabilmesi için maaş karşılığı iş üretiliyorsa, çözüm aranılıp, bir okul ile ilişkilendirmek suretiyle mağdur olmaması için idare tarafından geceler boyu planlama yapılıyorsa, bu onurun korunmasıdır.
Bir promosyon anlaşmasında bankalara “bizim çalışanımızı yok sayamazsınız” deniliyorsa, bu onurun korunmasıdır.
Çünkü onur, yalnızca kürsüde anlatılan bir kavram değil; masada alınan imzayla, sınıfta hissedilen saygıyla, okul koridorunda duyulan güvenle somutlaşır.
Ve işte tam da bu yüzden…
Eğitim-Bir-Sen, yalnızca bordrolara değil, öğretmenin yüreğine, meslek itibarına, yarınlarına dokunur.
Birileri hâlâ kulak arkası etse de, tarih not düşüyor:
Toplu sözleşme masasında alınan her imza, aslında gelecek kuşaklara bırakılmış bir mirastır.
Bir sabah uyandık, sendikalar yoktu…
İşte o gün, sınıflarda sadece tebeşir tozu değil, çaresizlik de havada uçuşurdu.
Neyse ki…
Bizim şafağımızda da, sabahımızda da, gündüzümüzde de, gecemizde de, geleceğimizi aydınlatan Eğitim-Bir-Sen var.
Ersin MORAL
Ordu Eğitim Bir Sen Başkan Yardımcısı
(Eğitim ve Sosyal İşler)
